Inne, strona 46

Bardzo mi miło, że tak lubicie (?hmm) czytać moje wywody :) Cieszy się duszyczka i łechta ego ;)

Ukłon w Waszą stronę, bo w zasadzie nie chciało by mi się pisać gdybym nie wiedziała, że tyle fajnych babek tu poznałam... i mogę liczyć na Wasze rady :) albo chociażby uśmiech ;) A kiedyś musimy zrobić zlot... tak na serio... I z Wu Zet jak się rozpakuje nauczymy Was pic Witosha na balkonie :P

Dobranoc

Zahasłowałam bez zapowiedzi... Kilka osób dobija się różnymi sposobami do mnie, nie każdy ma e-mail więc jakby jeszcze ktoś, coś ;) To proszę zostawić wiadomość w komentarzu lub napisać na ckone1@poczta.onet.pl

Wczoraj ze spaceru wieczornego wróciliśmy o 21ej. Jakub połowę drogi szedł sam... Uwielbia kiepy zbierać, Filipowi na spacerach się nudzi, woli z Weroniką biegać pod blokiem.

A ja jakoś takoś chyba znalazłam kieckę na ślub.

Co sądzicie?

Nie za bardzo wystrojona?

Bo myślałam o czymś o wiele skromniejszym, a może jednak garsonka jakaś a nie taka długaśna kiecka?

Jak zwykle przy wyjeździe w góry musiało towarzyszyć spięcie. Księciunio wczoraj o 12:05 miał busa do Radomia a z Radomia pociąg o 13:05.

O której wyszedł z domu? o 10:00!!!!  a na przystanek mamy dosłownie 5 min. Tak mu się do mamusi spieszyło jak do kochanki. Dla mnie nie dość że to głupie to i przykre, że wolał siedzieć na przystanku dwie godziny niż pobyć z nami. Oglądnąć coś w tv, czy napić się kawy. Wkurwiające jest to, że ja jestem rozliczana z każdych 5 minut spędzonych poza domem. Nawet jak idę do rodziców, to muszę się zdeklarować, że wrócę za godzinę a jak akurat fajnie się zagadam z matką albo coś robię z ojcem to potem jest obraza bo mu OBIECAŁAM.

Ale nie dociera do niego, on nie wie o co chodzi i ja znów się krzywię bez powodu.

Filip był w tym czasie na podwórku, ja płaciłam rachunki przez internet a on wziął torbę, pocałował mnie w policzek i wyszedł. Trzasnęłam za nim drzwiami i przelewy robilam z Jakubem na ręku, co nie było zbyt miłe bo co chwila coś mi klikał na klawiaturze.

Nigdy się nie zrozumiemy w wielu kwestiach i dlatego ten ślub to dla mnie.... no kurwa. Zmuszam się. Bo inaczej sobie relacje małżeńskie wyobrażam, rozmawiam z nim o tym, tłumaczę, ale jak grochem o ścianę... On jest jaki jest i tyle.

Dlatego nie w głowie mi organizacja, sukienka, a już najmniej mam ochotę potem robić cyrk w jakiejś restauracji. Nie cieszy mnie to. Dobrze, że Ksiądz trafił nam się cudowny, to nie chrzani jakiś farmazonów, nie gania nas po bzdurnych naukach i 10 spowiedziach przedślubnych z pieczątkami i podpisami spowiedników.

Jakoś przeżyje, nie?

I nie chodzi o to, że ja taka antyślubowa jestem.

Ja po prostu biorę to na bardzo poważnie i się boję, będę mu przysięgać aż do śmierci, a w pewnym czasie miarka się przeleje i będę miała dość jego odjebek, no i wtedy co? Przecież przysięgałam... i złamać przysięgę i odejść, czy żyć z zaciśniętymi zębami? Boję się...