Ktosiu, strona 26

Notka mieszana :)
Bo od rana wiele uczuć we mnie się gotuje. Taka jestem dziś pół słodka- pół kwaśna :)
No bo cholernie się cieszę, że moje serce za tydzień będzie tam gdzie być powinno :) Teraz płaczę, a co będzie za tydzień :) Od Krakowa będę ryczeć, jestem pewna :) No ale może nie będzie źle.
Jeszcze raz dzięki CALAJA za namiary na kwaterę, oglądałam tysiąc a zdecydować się nie mogłam. Dzięki Tobie mam ten ból z głowy :) A miejsce fajne... I myślę, że bez względu na pogodę będziemy się dobrze bawić.

Niestety tylko weekend ale zawsze to coś.
Księciunio po prostu nie chce wziąć urlopu, no to co poradzę... weekend tyż dobry :)
Najbardziej martwi mnie Jakub w foteliku, 20 km dla niego jest nie do wysiedzenia a co 350? Może jak rano się zbierzemy to on lubi sobie dospać, no ale to 1-1,5 godziny a co z resztą?
Ech... Mam nadzieję, że się nie zawrócimy przez tego łobuza.

Już spisuję- termos, ręczniki, piżamy, kapcie, kosmetyki, leki, suszarka do włosów, żelazko, mój jasiek ;)

A rano odebrałam G E N I A L N Ą walentynkę od tajemniczego @ a może od tajemniczej ;) Uśmiałam się...

Odpisałam, bo można w dyskretny sposób nie znając nadawcy coś mu odpisać, ale cfaniak wpisał mój adres e-mail i wróciło... Szkoda ;) Dawno z nikim nie poflirtowałam, ciekawe czy jeszcze potrafię ;)

A tak ogólnie się nie wyspałam, wróciliśmy od rodziców około dwudziestej... chciało mi się pić, więc chlupnęłam niedopitą zimną kawę- cały kubek i do północy się męczyłam...
Coś bym jeszcze napisała, ale Filip chce grać w Twierdzę, a ja wykorzystam fakt że Jakub śpi i wskoczę do wanny.

Moja naiwność nie ma granic, i wiara w to, że on w końcu kiedyś będzie odpowiedzialny...

Strzępek nerwów jestem- włosy wypadają mi garściami, wyprowadzić mnie z równowagi jest bardzo łatwo, na miłe słowo lub dotyk ktosia reaguję warczeniem, a od kilkunastu tygodniu brzydzę się sexem i się zmuszam raz w miesiącu dla świętego spokoju.  

Dlaczego? Płakałam przez niego w czwartek, a on się śmiał, płaczę dziś a on nie twierdzi, że z głupoty własnej się denerwuję, bo przecież nie muszę się denerwować. 

Leżę sobie dziś w wannie, Filip na kompie, Jakub śpi... Chwila relaksu, a ktoś puka do drzwi.

Zdenerwowani ludzie- właściciele mieszkania.

Księciunio umówił się z nimi u notariusza i nie pojawił się.

No bo nie mamy jeszcze rzeczoznawcy, przypominałam mu o odwołaniu, ale stwierdził, że nie odbierają telefonu i zadzwoni później.

Facet pracuje na wybrzeżu, zmienił niedawno pracę, więc nie ma urlopu, musiał wziąć tydzień bezpłatnego i to z wielkimi problemami. Bo wiadomo- nie zatrudnia się człowieka, żeby tak od razu nie przyjeżdżał do pracy. Tak więc stracił, czas, pieniądze i nerwy.

Wcale nie dziwię się im zdenerwowaniu. Mieszkanie mogliby teraz sprzedać za 2 razy tyle i może by mieli szczęście do bardziej odpowiedzialnych ludzi. Wszystko oczywiście zleciało na mnie. A ja w zasadzie to byłam przekonana, że Księciunio się dodzwonił i załatwił sprawę jak trzeba.

On nie ma nic sobie do zarzucenia, no bo zadzwonił i nikt nie odebrał- wiadomo, że na domowy to trzeba do skutku dzwonić, bo może kogoś nie być w domu. Ale on nie będzie przecież wisiał na telefonie.

Jak tłumaczę mu, że ja nie dam rady myśleć za siebie i za niego i załatwiać wszystko, dosłownie WSZYSTKO, to odpowiada, że przecież on jest taki cudowny, zajmuje się dziećmi w weekend ( a ja leżę na plaży pewnie ), kasę oddaje, zakupy zrobi, dywany odkurzy, więc nie wie dlaczego ja jeszcze narzekam.

Coraz częściej jest tak, że ja mówię, że coś robi się tak i siak, to on na złość a raczej, żeby pokazać kto tu rządzi robi na przeciw- jak dziecko. Ręce opadają. Bo tracimy często czas, pieniądze i ja nerwy. 

A jak już mam wszystkiego dosyć i mówię mu, że jestem z nim tylko dla dzieci, że się już wypaliłam i żeby się nie spodziewał zbyt wiele ode mnie, to on twierdzi, że żartuję bo przecież go kocham nad życie, on to czuje i się z nim drażnię...

Kombinuję, żeby od września iść na weekend do jakiejś szkoły... żeby pobyć z jakimiś normalnymi ludźmi.  

P.S. Zaczyna mnie wkurwiać że tyle czasu tracę na zmienianie szkic/ opublikowane, albo na kasowanie 20 tych samych notek... chyba też czas na przeprowadzkę... i tak niedługo zostaną tu same pokemony 

Jakub wyzdrowiał to mi się zachciało mycia okien, przeziębiłam się. Filip ma lekkie zapalenie gardła-syropy i cholinex , Ktosia boli noga i kręgosłup- jak nie przejdzie to lekarz koniecznie... Oby do wiosny!

Wczoraj wiosenna pogoda a dziś tylko iść spać... No ale mamy szczepienie...

Ach a dziś Tłusty Czwartek... Nie przepadam za pączkami, ale w ten dzień to zanim się obudzę to już mi ślinka leci... Babcię poprosiłam, żeby mi kupiła, bo smażyć nasze będę dopiero jak Ktosiu z pracy wróci- żeby miał ciepłe i świeże :), ale babcia zamiast kupić w cukierni- kupiła w Stokrotce... to już pewnie w Biedronce byłyby lepsze...  Ale dwa już zjadłam :)

Mam kilka fajnych zdjęć, ale chłopaki wiszą mi przy spódnicy, a Jakub w ciągu pisania tej notki nabił sobie już dwa guzy...

A na topie u Łobuza małego jest wysypywanie proszku w łazience i przytrzaskiwanie sobie paluszków przez drzwi... 

Hmm... Wczorajszy wieczór był całkiem całkiem miły, dzieci grzecznie poszły spać... a my jedliśmy pizzę, piliśmy winko i słuchając muzyki oglądaliśmy przez okno styczniową burzę- grzmiało, błyskało i lało :) Szkoda że zimno bo chętnie bym zmokła...

Rozmawialiśmy chyba do północy, wspominając chwile kiedy się poznawaliśmy :) A nawet dostaliśmy dwa sms'ki  z życzeniami na kolejne lata ;)

Oczywiście Ktosiu zapytał o moją zachciewajkę... co bym chciała dostać od niego. Hmm.. zaproponował nowy aparat :) Oj... przydałby się, bo do tego starego wysłużonego, kilka razy upuszczonego Olympusa nie mam już cierpliwości, ale na razie urabiam Ktosia na nowy telefonik... Koleżanka mamy mi pokazała fajną nokię z takimi esami floresami i tak jakoś ładnie mi w ręce siedziała... i miała taki ładny kolor... :)  i chyba ją zdobędę ;)

Dziś idziemy do rodziców jak mama wróci z pracy bo mają dziś rocznicę ślubu... i tak niechcący do mnie doszło, że ja nie mam 27 a 28 lat! A w maju będę obchodzić ostanie dwudzieste :( No ale w końcu życie kobiety zaczyna się po trzydziestce więc optymistycznie patrzę w przyszłość ;) I mam nadzieję że to nie czcze gadanie :)