wrzesień :)

I po wakacjach. Filip zaczął chodzić do przedszkola więc mam czas zajść do kawiarenki internetowej :) Duzo się nie zmieniło, ale mam nadzieję, że niedługo całe moje życie będzie odwrócone do góry nogami :)

G chyba odszedł na dobre, z każdym dniem się na to coraz bardziej godzę. Nie chcę być tą drugą, nie chcę słuchać wiecznych pretensji, nie chcę słuchać chamstwa, być tą złą i niedobrą. On może spać w żony łóżku, mieć wszystko w dupie... a ja nawet nie mogę się poskarżyć, bo to wszystko moja wina. Trochę mi żal tego, ale wiem, że już nigdy nie będzie tak jak wcześniej, już nigdy nie będzie po między nami tego ciepła co rok temu. Nawet gdyby się rozwiódł, gdybyśmy się wyprowadzili na koniec świata....

Przez dwa tygodnie nawet się z kimś spotykałam. Facet na miejscu mieszkał, więc nie było problemów zjeść razem kolację, wypić ze znajomymi piwo, czy iść na spacer. Miło było spotkać się na zakupach :) Ale... najważniejszy jest dla mnie Filip. Nie lubił TEGO CHŁOPAKA! Ciągłe spięcia! Bo Filip sika jeszcze do nocnika, bo zjadł parówki bez chleba, bo leci bajka w TV a on sobie gania po pokoju, bo nie chce na kolację naleśników, bo krzyczy...itd. Awantura za awanturą. Najpierw delikatnie mówiłam, że to dziecko, potem ostrzegałam, że nie ma nic do wychowywania Filipa i jeśli mu coś przeszkadza to może mnie zwrócić uwagę aż w końcu wywaliłam go z domu :)

Dobry kucharz z niego i smakosz... Nigdy nie zapomnę naleśników zapiekanych ze szpinakiem i reńskiego wina :) Tyle miłego po dwóch tygodniach znajomości.